Kitap hakkında: 2007 / “Bir yerlerde tamamen farklı bir dünya var ve onun diline şiir denir,” diye yazmıştı Arthur Machen (1863–1947) Son denemeler, sanki yaratıcı inancını formüle ediyormuş gibi, çünkü bu İngiliz yazarın tüm eserleri, modern materyalist uygarlıkla temelde bağdaşmayan başka bir gerçekliğe yönelik kaçınılmaz bir nostaljiyle doludur. Bu iki dünyanın zıt kutuplarına açıkça tanıklık eden, daha önce Rusça olarak yayınlanmamış öykü ve romanları içeren bu cilt (“Üç Sahtekar” hariç), yazarın daha önce seçilmiş eserlerinin derlenmesinin mantıksal bir devamıdır. “Grimoire” koleksiyonu “Avalon Bahçesi”nde yayınlandı. Hemen bir rezervasyon yapalım ki, editörlerin amacı A. Machen'i öncelikle bir yazar-usta olarak sunmaktı, 1889'dan bu yana Altın Şafak Hermetik Tarikatı'nın İsis-Urania Tapınağı'na intisap edilmişti; bu durum bunun özelliklerini dikte ediyordu; kronolojik bir prensibe dayanmayan kompozisyon. Her zaman geleneksel Kelt kültlerinden, Gal apokrif efsanelerinden ve ortaçağ Hıristiyan mistisizmini ilham alan A. Machen, eserlerinde Altın Şafak'ın hermetik düzen sembolizmini o kadar tutarlı bir şekilde somutlaştırdı ki, çağdaşlarının çoğu bu durum ve "geniş okuyucu kitlesi" karşısında şaşkınlığa uğradı. Kasvetli Druidik ritüellerin ve Gnostik ruhla aşılanmış doktrinlerin yankılarının çok net bir şekilde duyulduğu tuhaf eserler karşısında şok olmuş, yazarlarının "müstehcen derecede asi" olduğunu düşünmüştü. Ancak çalışmaları özünde modern dünyaya karşı gizli bir isyan olan A. Machen, “bilinmeyenin ebedi arayışının, insanın doğasında var olan, sonsuzluğa götüren tutkunun” kendisini bir "İhtiyatlı" sıradan insanların toplumunda dışlanmış, "gözlerini gökyüzüne kaldıran, gözlerini zorlayan ve mutlu efsanevi adaları aramak için okyanusların ötesine bakan, güneşin hiç batmadığı Avalon'u arayan yalnız bir gezgin"».